Paliwa kopalne i co z tego wynika

Należy zwrócić uwagę, że najstarsza dyrektywa wchodząca w skład dyrektywy Parlamentu i Rady UE pod nazwą IED, jest z 20 lutego 1978 roku. Niestety IED obejmuje tak odległe dyrektywy i jeżeli pominiemy którąś z nich popełniamy PRZESTĘPSTWO egzekwowane w Strasburgu jako RP, natomiast przedsiębiorstwa w Polsce w stosownych Sądach. Przecież IED jest już zatwierdzona przez Ustawodawcę naszego Kraju w 2016 roku do Prawa Ochrony Środowiska – POŚ.

Podobnie przedstawia się sprawa z dwutlenkiem węgla CO₂, czyli Europejski System Handlu Emisjami (UE ETS), który Ustawodawca RP wprowadził do POŚ 12 czerwca 2015 roku. Dopiero od niedawna jest mowa o podwyżkach cen energii elektrycznej, która jest tego wynikiem.

Wiadomo jest, że POROZUMIENIE WSPÓLNOTOWE UNII EUROPEJSKIEJ stawia wymaganie opłat za 1 tonę CO₂ = 28,89 EURO (docelowo ma być 50 za 1 tonę CO₂). Obliczenia nie wynikają z odczytu analizatorów lecz z przeliczenia 1 tona węgla = 2,3 tony CO₂. Oznacza to, że Elektrownia lub Elektrociepłownia spalając 1 tonę węgla musi płacić 66,447 EURO. Stąd cały czas słyszymy lub czytamy w mediach o dopłatach do energii elektrycznej dla odbiorców. Na tym to właśnie polega!!!

Pytanie retoryczne: czy ktoś z zarządzających zakładami energetycznymi się nad tym zastanawia?

Węgiel, ropa i gaz to przecież paliwa kopalne, więc czy się komuś podoba, czy nie za emisje CO₂ trzeba płacić!!! Zarówno kiedy spala się węgiel, gaz lub olej opałowy. Każda inwestycja pozbawiona OZE do spalania, powoduje marnowanie środków finansowych zakładów i Społeczeństwa.

IED:

Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2010/75/UE z dnia 24 listopada 2010 roku w sprawie emisji przemysłowych kładzie nacisk na zintegrowane podejście do kwestii ochrony  środowiska prowadzące do zapobiegania, lub przynajmniej ograniczenia powstawania zanieczyszczeń, przede wszystkim poprzez wprowadzenie nowych rozwiązań technicznych i organizacyjnych dotyczących produkcyjnej.

IED w miejsce dotychczasowych przepisów:

Komisja Europejska uznała,  że obowiązująca dotychczas dyrektywa IPPC (dyrektywa 96/61/WE z dnia 24 września 1996 roku dotycząca zintegrowanego zapobiegania zanieczyszczeniom i ich kontroli) pozostawia krajom członkowskim UE zbyt dużą dowolność w ustalaniu wymogów zawartych w pozwoleniach zintegrowanych. Jest to niezgodne z zasadą konkurencyjności rynku wspólnotowego, ponieważ tworzą się dysproporcje w  dostosowaniu przedsiębiorstw z różnych państw do wymogów ochrony środowiska.

W związku z powyższym została opracowana nowa Dyrektywa 2010/75/UE w sprawie emisji przemysłowych, która stawia sobie  za zadanie usprawnienie dotychczas istniejącego systemu, uproszczenie obowiązujących procedur administracyjnych, oraz ujednolicenia wymogów wydawania pozwoleń we wszystkich krajach Unii Europejskiej.

Przekształcenie i połączenie dotychczas istniejących przepisów Dyrektyw:

1. 96/61/WE z dnia 24 września 1996 r. dotyczącej zintegrowanego zapobiegania zanieczyszczeniom i ich kontroli (Dz. Urz. WE L 257 z 10.10.1996),

2. 2001/80/WE z dnia 23 października 2001 r. w sprawie ograniczenia emisji niektórych zanieczyszczeń do powietrza z dużych obiektów energetycznego spalania (Dz. Urz. WE L 309 z 27.11.2001),

3. 2000/76/WE z dnia 4 grudnia 2000 r. w sprawie spalania odpadów (Dz. Urz. WE L 332 z 28.12.2000),

4. 1999/13/WE z dnia 11 marca 1999 r. w sprawie ograniczenia emisji lotnych związków organicznych spowodowanej użyciem organicznych rozpuszczalników podczas niektórych czynności i w niektórych urządzeniach (Dz. Urz. WE L 85 z 29.03.1999),

5. 78/176/EWG z dnia 20 lutego 1978 r. w sprawie odpadów pochodzących z przemysłu ditlenku tytanu (Dz. Urz. WE L 54 z 25.02.1978),

6. 82/883/EWG dnia 3 grudnia 1982 r. w sprawie procedur nadzorowania i monitorowania środowiska naturalnego w odniesieniu do odpadów pochodzących z przemysłu ditlenku tytanu (Dz. Urz. WE L 378 z 31.12.1982),

7. 92/112/EWG z dnia 15 grudnia 1992 r. w sprawie procedur harmonizacji programów mających na celu ograniczanie i ostateczną eliminację zanieczyszczeń powodowanych przez odpady pochodzące z przemysłu dwutlenku tytanu (Dz. Urz. WE L 409 z 31.12.1992).

Wnioski z dyrektywy IED:

Z powyższego kompendium wynika, że IED nie zmienia dotychczas obowiązujących dyrektyw UE.

Można zauważyć jedynie, iż ułatwia egzekwowanie ich postanowień poprzez wprowadzenie monitoringu zewnętrznego, zaliczając do „dużych źródeł” kotły powyżej 50 MW_term. (docelowo powyżej 2 MW_term.!!!), oraz wprowadzając dodatkowo redukcję emisji metali ciężkich, jak np. rtęci Hg.

Szkodliwe emisje:

Nie należ zapominać o pełnych i bardzo istotnych zapisach w IED:

1. Wprowadzanie do atmosfery substancji i energii:

Ø  Substancje to np. pyły, SO₂, NOx, Hg;

Ø  Energia to np. para z chłodni kominowych.

2. Derogacje dla:

Ø  elektrowni i elektrociepłowni do 2021 roku;

Ø  ciepłowni do 2023 roku.

3. Dla nowobudowanych instalacji wytwarzania energii na bazie paliw kopalnych, wszystkie postanowienia z IED obowiązują już od 2013 roku. Instalacja zanim zostanie dopuszczona do eksploatacji i produkcji otrzymuje PZ – POZWOLENIE ZINTEGROWANE, które ściśle określa Normy emisyjne:

Ø Pyły < 10 mg/m³;

Ø SO₂ < 100 mg/m³;

Ø NOx < 200 mg/m³;

Ø Rtęć Hg < 0,1 μ/m³.

Przekonuje się zarządzających zakładami wytwarzania energii o konieczności zamiany stosowanych materiałów opałowych z węgla kamiennego na paliwo płynne lub gazowe np. w formie metanu CH₄! Nie wnikając w istotę spalania i towarzyszących związków chemicznych w paliwie gazowym, odnosi się wrażenie, że mamy do czynienia z paliwem „CZYSTYM”, nie emitującym w czasie spalania szkodliwych emisji???

Proces spalania:

Spalanie jest wysokotemperaturowym utlenianiem materiałów. Aby utlenić np. gaz CH₄ konieczny jest tlen, który dostarczamy poprzez napowietrzanie spalanego opału. Wiemy, że w powietrzu jest około 80% azotu, który w wysokich temperaturach podlega reakcją chemicznym ze spalanym materiałem, w efekcie czego (ekstremalnie upraszczając!!!) emitowane są:

Ø  Dwutlenek węgla CO₂, jako efekt spalania ZUPEŁNEGO;

Ø  Chemiczne związki azotowe w formie par i skroplin od tlenków azotu NOx, amoniaku do kwasu azotowego, który wymaga dodatkowo budowy emiterów ze stali kwasoodpornej.

W instalacje zakładów energetycznych spalających węgiel kamienny są wbudowane odpylacze, skrubery odsiarczania spalin, odazotowanie spalin i dąży się do wbudowania urządzeń do redukcji rtęci. Natomiast redukcja CO₂ jest możliwa na bazie współspalania z materiałami zaliczanymi do odnawialnych źródeł energii – OZE. W przypadku paliw gazowych i ropopochodnych jest to całkowicie NIEMOŻLIWE!

Przykład:

z naszych prac, GIG w Sprawozdaniu PCA na zlecenie EKOROZWÓJ Sp. z o.o. w pozycji IDENTYFIKACJA PRODUKTU dokonał wpis: "Mieszanka paliwa stałego z BIOPALIWEM stałym". Oznacza to, że 1 tona opału = 0,5 tony węgla, reszta to stałe paliwo odnawialnych źródeł energii – OZE, czyli połowa opłaty za CO₂ ze spalania 1 tony opału = 33,2235 EURO. Oprócz tego zaoszczędzone limity CO₂ Elektrownia lub Elektrociepłownia sprzeda na Rynku Międzynarodowej Giełdy Handlu Emisjami. Efektem tego może być BRAK podwyżek za energię elektryczną???

Wodzisław Śląski: 4 sierpnia 2019 roku.

Śląskim Szczęść Boże, pozdrawiam: Janusz