Należy
zwrócić uwagę, że najstarsza dyrektywa wchodząca w skład dyrektywy Parlamentu i
Rady UE pod nazwą IED, jest z 20 lutego 1978 roku. Niestety IED obejmuje tak
odległe dyrektywy i jeżeli pominiemy którąś z nich popełniamy PRZESTĘPSTWO
egzekwowane w Strasburgu jako RP, natomiast przedsiębiorstwa w Polsce w
stosownych Sądach. Przecież IED jest już zatwierdzona przez Ustawodawcę naszego
Kraju w 2016 roku do Prawa Ochrony Środowiska – POŚ.
Podobnie
przedstawia się sprawa z dwutlenkiem węgla CO2, czyli Europejski
System Handlu Emisjami (UE ETS),
który Ustawodawca RP wprowadził do POŚ 12 czerwca 2015 roku. Dopiero od
niedawna jest mowa o podwyżkach cen energii elektrycznej, która jest tego
wynikiem.
Wiadomo
jest, że POROZUMIENIE WSPÓLNOTOWE UNII EUROPEJSKIEJ stawia wymaganie opłat za 1
tonę CO2 = 28,89 EURO (docelowo ma być 50 za 1 tonę CO2).
Obliczenia nie wynikają z odczytu analizatorów lecz z przeliczenia 1 tona węgla
= 2,3 tony CO2. Oznacza to, że Elektrownia lub Elektrociepłownia
spalając 1 tonę węgla musi płacić 66,447 EURO. Stąd cały czas słyszymy lub
czytamy w mediach o dopłatach do energii elektrycznej dla odbiorców. Na tym to właśnie
polega!!!
Pytanie
retoryczne: czy ktoś z zarządzających zakładami energetycznymi się nad tym
zastanawia?
Węgiel, ropa i gaz to przecież
paliwa kopalne, więc czy się komuś podoba, czy nie za
emisje CO2 trzeba płacić!!! Zarówno kiedy spala się węgiel, gaz lub
olej opałowy. Każda inwestycja pozbawiona OZE do spalania, powoduje marnowanie
środków finansowych zakładów i Społeczeństwa.
IED:
Dyrektywa
Parlamentu Europejskiego i Rady 2010/75/UE z dnia 24 listopada 2010 roku w
sprawie emisji przemysłowych kładzie nacisk na zintegrowane podejście do
kwestii ochrony środowiska prowadzące do
zapobiegania, lub przynajmniej ograniczenia powstawania zanieczyszczeń, przede
wszystkim poprzez wprowadzenie nowych rozwiązań technicznych i organizacyjnych
dotyczących produkcyjnej.
IED w miejsce dotychczasowych
przepisów:
Komisja
Europejska uznała, że obowiązująca
dotychczas dyrektywa IPPC (dyrektywa 96/61/WE z dnia 24 września 1996 roku
dotycząca zintegrowanego zapobiegania zanieczyszczeniom i ich kontroli)
pozostawia krajom członkowskim UE zbyt dużą dowolność w ustalaniu wymogów
zawartych w pozwoleniach zintegrowanych. Jest to niezgodne z zasadą
konkurencyjności rynku wspólnotowego, ponieważ tworzą się dysproporcje w dostosowaniu przedsiębiorstw z różnych państw
do wymogów ochrony środowiska.
W
związku z powyższym została opracowana nowa Dyrektywa 2010/75/UE w sprawie
emisji przemysłowych, która stawia sobie
za zadanie usprawnienie dotychczas istniejącego systemu, uproszczenie
obowiązujących procedur administracyjnych, oraz ujednolicenia wymogów wydawania
pozwoleń we wszystkich krajach Unii Europejskiej.
Przekształcenie
i połączenie dotychczas istniejących przepisów Dyrektyw:
1. 96/61/WE z dnia 24 września 1996 r. dotyczącej zintegrowanego zapobiegania zanieczyszczeniom i ich kontroli (Dz. Urz. WE L 257 z 10.10.1996),
2. 2001/80/WE z dnia 23 października 2001 r. w sprawie ograniczenia emisji niektórych zanieczyszczeń do powietrza z dużych obiektów energetycznego spalania (Dz. Urz. WE L 309 z 27.11.2001),
3. 2000/76/WE z dnia 4 grudnia 2000 r. w sprawie spalania odpadów (Dz. Urz. WE L 332 z 28.12.2000),
4. 1999/13/WE z dnia 11 marca 1999 r. w sprawie ograniczenia emisji lotnych związków organicznych spowodowanej użyciem organicznych rozpuszczalników podczas niektórych czynności i w niektórych urządzeniach (Dz. Urz. WE L 85 z 29.03.1999),
5. 78/176/EWG z dnia 20 lutego 1978 r. w sprawie odpadów pochodzących z przemysłu ditlenku tytanu (Dz. Urz. WE L 54 z 25.02.1978),
6. 82/883/EWG dnia 3 grudnia 1982 r. w sprawie procedur nadzorowania i monitorowania środowiska naturalnego w odniesieniu do odpadów pochodzących z przemysłu ditlenku tytanu (Dz. Urz. WE L 378 z 31.12.1982),
7. 92/112/EWG z dnia 15 grudnia 1992 r. w sprawie procedur harmonizacji programów mających na celu ograniczanie i ostateczną eliminację zanieczyszczeń powodowanych przez odpady pochodzące z przemysłu dwutlenku tytanu (Dz. Urz. WE L 409 z 31.12.1992).
Wnioski z dyrektywy IED:
Z
powyższego kompendium wynika, że IED nie zmienia dotychczas obowiązujących
dyrektyw UE.
Można
zauważyć jedynie, iż ułatwia egzekwowanie ich postanowień poprzez wprowadzenie
monitoringu zewnętrznego, zaliczając do „dużych źródeł” kotły powyżej 50 MWterm.
(docelowo powyżej 2 MWterm.!!!), oraz wprowadzając
dodatkowo redukcję emisji metali ciężkich, jak np. rtęci Hg.
Szkodliwe emisje:
Nie
należ zapominać o pełnych i bardzo istotnych zapisach w IED:
1. Wprowadzanie do atmosfery substancji i energii:
Ø Substancje
to np. pyły, SO2, NOx, Hg;
Ø Energia
to np. para z chłodni kominowych.
2. Derogacje dla:
Ø elektrowni
i elektrociepłowni do 2021 roku;
Ø ciepłowni
do 2023 roku.
3. Dla nowobudowanych instalacji wytwarzania energii na bazie paliw kopalnych, wszystkie postanowienia z IED obowiązują już od 2013 roku. Instalacja zanim zostanie dopuszczona do eksploatacji i produkcji otrzymuje PZ – POZWOLENIE ZINTEGROWANE, które ściśle określa Normy emisyjne:
Ø Pyły < 10 mg/m3;
Ø SO2 < 100 mg/m3;
Ø NOx < 200 mg/m3;
Ø
Rtęć
Hg < 0,1 μ/m3.
Przekonuje
się zarządzających zakładami wytwarzania energii o konieczności zamiany
stosowanych materiałów opałowych z węgla kamiennego na paliwo płynne lub gazowe
np. w formie metanu CH4! Nie
wnikając w istotę spalania i towarzyszących związków chemicznych w paliwie
gazowym, odnosi się wrażenie, że mamy do czynienia z paliwem „CZYSTYM”, nie
emitującym w czasie spalania szkodliwych emisji???
Proces spalania:
Spalanie
jest wysokotemperaturowym utlenianiem materiałów. Aby utlenić np. gaz CH4 konieczny jest tlen,
który dostarczamy poprzez napowietrzanie spalanego opału. Wiemy, że w powietrzu
jest około 80% azotu, który w wysokich temperaturach podlega reakcją chemicznym
ze spalanym materiałem, w efekcie czego (ekstremalnie upraszczając!!!) emitowane
są:
Ø Dwutlenek
węgla CO2, jako efekt spalania ZUPEŁNEGO;
Ø
Chemiczne związki azotowe w formie par i
skroplin od tlenków azotu NOx, amoniaku do kwasu azotowego, który wymaga dodatkowo
budowy emiterów ze stali kwasoodpornej.
W
instalacje zakładów energetycznych spalających węgiel kamienny są wbudowane
odpylacze, skrubery odsiarczania spalin, odazotowanie spalin i dąży się do wbudowania
urządzeń do redukcji rtęci. Natomiast redukcja CO2 jest możliwa na
bazie współspalania z materiałami zaliczanymi do odnawialnych źródeł energii –
OZE. W przypadku paliw gazowych i ropopochodnych jest to całkowicie NIEMOŻLIWE!
Przykład:
z
naszych prac, GIG w Sprawozdaniu PCA na zlecenie EKOROZWÓJ Sp. z o.o. w pozycji
IDENTYFIKACJA PRODUKTU dokonał wpis: "Mieszanka paliwa stałego z
BIOPALIWEM stałym". Oznacza to, że 1 tona opału = 0,5 tony węgla, reszta
to stałe paliwo odnawialnych źródeł energii – OZE, czyli połowa opłaty za CO2
ze spalania 1 tony opału = 33,2235 EURO. Oprócz tego zaoszczędzone limity CO2
Elektrownia lub Elektrociepłownia sprzeda na Rynku Międzynarodowej Giełdy
Handlu Emisjami. Efektem tego może być BRAK podwyżek za energię elektryczną???
Wodzisław
Śląski: 4 sierpnia 2019 roku.
Śląskim Szczęść Boże, pozdrawiam:
Janusz
