Arcybiskup Jan Cieplak

„Anioł na gwiazdy pokazał i rzecze:

Patrz, to wszechświata pisane są losy

I ręką Bożą rzucone w kolei tak,

Jak Bóg ułożył losy człowiecze.

A tej, o którąś się modlił i płakał,

Ojczyźnie twojej, Bóg wyznaczył dzieje.

Lecz patrz, już dla niej lepsze jutro dnieje,

Niedługo będzie jęczeć pod przemocą.

Gdy od tej chwili ćwierć wieku przeminie,

Świat się pożogą zrumieni i rzeka krwi się przeleje,

A z łun tych pożarów Polska wyjdzie wolna,

Mąż ją wywiedzie, pomazaniec Boży,

Na straży ziem tych swe serce położy.

Lecz odrzuć radość i módl się w pokorze,

Ciężko doświadczą was wyroki Boże.

Nim się następne ćwierćwiecze przechyli

Wilk z krwawą paszczą, wiecznie mordu głodny,

Co się pod znakiem krzyża zawsze chowa,

Krzyż splugawiony znów weźmie za godło,

Pocznie narody pożerać dokoła.

Krwawe swe ślepia ku wschodowi zwróci

Zastęp pancerny na kształt chmury ptactwa

Całą potęgę na kraj twój rzuci.

A drugi niedźwiedź zdradziecki, co młotem kościoły wali,

Który prawo Boże wokół depta, nóż wam w plecy wrazi.

Próżno dobywać będziecie oręża,

Na ten raz w walce on zwycięża!

Lecz zginie własnym jadem zatruty.

Wicher z południa zawieje na państwa,

Runie najeźdźca i przemoc tyrańska!

Wilk z krwawą paszczą, zewsząd osaczony,

Choć wszystkim groził, dokoła ściśnięty,

Próżno się miotać będzie jak szalony –

W bitwie nad rzeką w pień będzie wycięty!

Niedźwiedź, co dotąd zżerał własne dzieci,

Krwią się zachłyśnie własną i upadnie.

Ten niby „olbrzym” przed karłem z północy

Drugi cios straszny z południa otrzyma,

A smok ze wschodu dobije olbrzyma.

Wszechmocny Pan Bóg kartę dziejów zmieni.

W stolicy Pańskiej tajne dokumenty

Ze sto trzynastej papież wyjmie szafy,

W Rzymie się pocznie odrodzenie świata.

Bóg wstrząśnie ziemią, powalą się domy.

Gdy zacznie mijać strasznie sroga zima,

Od Boga danym będzie znak widomy.

Od gór i stepów idzie wybawienie.

Pokój się Boży ustali w Warszawie,

Wielka w przymierzach, bogactwie i sławie

Polska ku morzom granicami sięgnie.

Dla tych, co cierpią, przyjdzie dzień wesela,

Dla tych, co wątpią, dzień sądu i kary.

Tak mówił Anioł i uleciał w gwiazdy,

A jam się ocknął na swoim klęczniku

I jeszczem słyszał, jak mówił z daleka:

Niech się twój naród burzy nie ulęknie,

Gdy Bogu ufa, to w gromach nie pęknie.

Ręka go Boża przywiedzie wśród nocy

I zanim nadejdą dni lata gorące,

W proch zetrze wrogów i wynajdzie słońce.”